Een workshop sportfotografie leek mij wel erg leuk, ook al hou ik helemáál niet van voetbal. De actie op het voetbalveld is geweldig om in de zoeker van mijn camera te zien. Mijn verwachtingen waren erg hoog, volgens mij moesten daar wel mooie plaatjes bij zitten.
’s Avonds bij het bekijken van honderden(!) foto’s op de computer voelde ik dezelfde spanning als vroeger in het analoge tijdperk bij het ophalen van foto’s. Maar dat was nogal een teleurstelling. Ik had wel erg veel onscherpe foto’s.
Dat de foto’s niet wilde lukken lag zeker niet aan Stef zijn uitleg over sportfotografie, die was duidelijk. Dan moet het toch aan de fotograaf liggen…
Dus ik een week later weer mee doen, deze keer bij het damesvoetbal. Helaas minder actie, maar mooie foto’s moesten nu toch wel gemaakt kunnen worden? Later op de computer vielen mijn foto’s toch weer tegen. Een kleine tien foto’s waren enigszins acceptabel, de rest allemaal niet scherp genoeg naar mijn zin.
Maar ik laat mij niet kennen.
Een dag later heb ik wéér meegedaan. Ik moest en zou uitzoeken waarom het mij niet lukt. (En andere deelnemers lukte het wel, want op het forum zag ik erg mooie scherpe foto’s langskomen) Die zondag heb ik allerlei instellingen gebruikt. Zelfs de groene knop is weer even langs geweest. Wederom bleek bij thuiskomst zo’n 95% van de foto’s niet scherp te zijn en had last van chromatische aberratie. (Dankzij de presentatie op 2 april van Arie Noordhof herken en snap ik dit verschijnsel: gekleurde randen op een plaats met hoog contrast) Erg frustrerend.
Het is niet anders, maar ik moet vaststellen dat mijn oude Cosina 70-300 mm lens de oorzaak is. (En niet de fotograaf…)
Misschien toch maar gaan sparen voor een betere lens, want sportfotografie is wel erg leuk om te doen.
Bedankt Stef, voor je uitleg en je enthousiasme.
Geschreven door Lydia van Rijt
