De op Curaçao geboren Richard Terborg bezorgde onze Fotoclub op 23 februari een bijzondere clubavond. Een energieke persoonlijkheid die prettig nadrukkelijk aanwezig is en in zijn lezing met zelfspot en flair relativeert en de lachers op zijn hand heeft.
Richard paste als gothic-achtig persoon niet echt binnen de cultuur van Curaçao en verhuisde naar Nederland waar hij, na zijn studie, als ICT-netwerkspecialist aan de slag ging. Zijn familie woont nog steeds op Curaçao en om zijn moeder destijds op de hoogte te houden hoe het met hem ging in Nederland stuurde hij haar interessante foto’s (van party’s met vrienden en zo).
Fotografie interesseerde hem en hij begon plaatjes te schieten op de route van en naar zijn werk. Op Flickr (een website voor o.a. het delen van foto’s) werden zijn foto’s populair en begon hij zichzelf fotografisch uit te dagen en restricties op te leggen. Dat begon rond 2009 met een serie “things looking at me”, waarbij de camera in een huishoudelijk apparaat (wasmachine/oven) werd gezet en de zelftimer afdrukt terwijl Richard in het apparaat kijkt.
Omdat zijn vriendin en hij het studenteninkomen gewend waren en Richard als ICT-er een goed salaris had, legden ze het geld dat ze overhielden apart om na 5 jaar werken een jaar beroepsmatig niets te doen en alleen maar dat te doen wat ze zelf leuk vonden. Dat resulteerde in de serie “hand”; horror beelden van een hand met veel visagistenbloed. In die tijd (2010) was deze vorm van fotografie vernieuwend. Richard maakt gebruik van zijn Photoshopkennis voor de uiteindelijke kleurtoon en sfeer van zijn werken. Hij nam toen het besluit om niet na een jaar terug te gaan naar de ICT, maar als fotograaf zijn brood te gaan verdienen. Als het niet zou lukken kon hij altijd nog terug naar zijn oude vak.
Om uit te proberen hoe licht en belichting werkt in bepaalde omstandigheden maakte Richard selfies, aanvankelijk gewoon in de woonkamer.
In 2010 kreeg hij zijn eerste cover op Digifoto Pro over Extreme fotografie, waarbij hij zijn verhaal goot in de vorm van een zombiedagboek.
Inmiddels is Richard 6 jaar full time fotograaf, werkt in diverse studio’s, en doet dat vaak samen met bevriende fotografen, modellen en visagisten. Hij schetst (letterlijk) een idee voor een serie en haalt daarvoor materialen bij de bouwmarkt, tweedehands winkels, of uit de plaatselijke plantsoenen. Nog steeds maakt hij graag selfies en zijn verjaardagserie is spraakmakend en populair bij zijn volgers. Door het aanvaarden van een paar opdrachten per jaar, die hem een basis inkomen geven om van te leven, heeft hij de rest van het jaar alle vrijheid om precies te doen wat hij wil. “Als je wil dat ik het voor je schiet : keep me alive”.
Hij is van mening dat je creativiteit kunt forceren. Noem voor jezelf een aantal type modellen, verhalen, stijlen, thema’s, kleuren en accessoires en ga afstrepen. Wat er over kan blijven is bijvoorbeeld een oud vrouwtje in een Bentley in een rode jurk en met dat basis idee ga je fotograferen.
Zoals gezegd, Richard Terborg is een energieke persoonlijkheid, die weet te boeien en te inspireren!
